Γνωστό το παιγνίδι της ΟΕΒ και του ΚΕΒΕ. Το έζησε ξανά η Κυπριακή Κοινωνία την περίοδο 2010 – 2013. Προσανατόλισαν τον εργαζόμενο της Κύπρου στη διχόνοια μεταξύ δημόσιων και ιδιωτικών υπαλλήλων, μεταξύ υψηλά αμειβόμενων εργαζομένων και χαμηλόμισθων, μεταξύ ανέργων και αυτών που είχαν εργασία. Τότε, μάλιστα, χρησιμοποίησαν και τους μικρομεσαίους αυτοεργοδοτούμενους, αυτών που στην πορεία, Κυβέρνηση και μεγαλοεπιχειρηματίες με τις μεθοδεύσεις τους, τις μικρές επιχειρήσεις τους οδήγησαν στο κλείσιμο.
Εν μέσω κρίσης, αντί να αναλάβουν την ευθύνη που τους αναλογεί για τη φτωχοποίηση των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα, τη μεγέθυνση της ανεργίας, την εκμετάλλευση με τον χείριστο τρόπο της ανάγκης για εργασία, την κατάργηση εργασιακών πλαισίων και δικαιωμάτων, ζητούν οι πρακτικές του ιδιώτη εργοδότη να εφαρμοστούν και από το Κράτος. Ως και την ελάχιστη κοινωνική υποχρέωση προς τον εργαζόμενο, τον καθορισμό κατώτατου μισθού, Υπουργός Εργασίας και Εργοδότες την παρακάμπτουν με ανυπόστατα επιχειρήματα, απλά και μόνο για να κρατούν τον εργαζόμενο σε αναξιοπρεπή επίπεδα ζωής.
Στην ουσία, μέσα από την απαίτησή τους για περικοπές μισθών στο Δημόσιο, χτίζουν άλλοθι για τις δικές τους εγκληματικές πολιτικές, πρακτικές και μεθοδεύσεις απέναντι στον εργαζόμενο του ιδιωτικού τομέα.
Είναι ακόμα γνωστό, ότι αν και παρήλθε μια δεκαετία από την έναρξη της οικονομικής κρίσης, παρά τις συστάσεις, ακόμα και από τους μνημονιακούς δανειστές, το φορολογικό σύστημα συνεχίζει να αιμορραγεί από τη συνέργεια Κυβέρνησης και επιχειρηματιών στη φοροαποφυγή, φοροκλοπή και φοροδιαφυγή.
Μέσα από το νέφος καπνού που με τα πυροτεχνήματά τους σηκώνουν συνεχώς, ώστε ο πολίτης να μη βλέπει την σκληρότητα και την αναλγησία Κυβέρνησης και Εργοδοτών κατά των εργαζομένων, ξεκίνησαν εκ νέου την εκστρατεία, σχεδιασμένη από τις αρχές του ‘90 (ο δεκάλογος της ΟΕΒ που παραδόθηκε στην τότε Κυβένρηση δεν πραγματώθηκε ακόμα στην ολότητα του – μέχρι στιγμής διέλυσαν την ΑΤΑ, καταβρόχθισαν τον Συνεργατισμό, καταστρατήγησαν το Σύνταγμα σε σχέση με το δικαίωμα της προστασίας του μισθού κ.ά.).
Το πλέον προκλητικό είναι η δήλωση ότι θα επιλέξουν και τον χρόνο που θα κάνουν την επιδρομή τους. Τους συνηθίσαμε: Αύγουστος, νύχτα, 2011, λίγο μετά τις Βουλευτικές όταν οι εντολοδόχοι τους Βουλευτές χορεύοντας στον ρυθμό τους διαγκωνίζονταν μεταξύ τους ποιος θα πει τα χειρότερα για τους δημόσιους υπαλλήλους. Καλοκαίρι του 2018: Οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές (υποκινητές ίσως;) της αντιδημοκρατικής συμπεριφοράς της Κυβερνητικής Πλευράς εναντίον τόσο των θεσμικών διαδικασιών διαλόγου όσο και της παραγνώρισης του Συνδικαλισμού (ενώ πίσω από την αντάρα της πιο δύσκολης κρίσης που πέρασε η Δημόσια Εκπαίδευση εξυφαινόταν η διάλυση του Συνεργατισμού, μέρος των δικών τους σχεδιασμών). Πάσχα 2020: Εν μέσω του καθολικού εγκλεισμού της Κυπριακής Κοινωνίας το Ανώτατο αποφάνθηκε ότι μπορεί να καταστρατηγείται το Σύνταγμα για λόγους δημοσίου συμφέροντος. Κι αυτή η καταστρατήγηση, κατά μία σύμπτωση, ταυτίζεται με τις στοχεύσεις της ΟΕΒ, γι’ αυτό και χαιρετίστηκε δεόντως!
Η πορεία, ως φαίνεται και διαφαίνεται, ξεκάθαρη: Αφού θα προετοιμάσουν το έδαφος μέσα από τον λόγο που τα ΜΜΕ θα τους παραχωρήσουν, αφού θα ξεσηκώσουν ακόμα μια φορά την κοινή γνώμη εναντίον των δημοσίων υπαλλήλων, θα επιλέξουν το κατάλληλο χρονικό σημείο να δώσουν την εντολή επιδρομής κατά των εργασιακών δικαιωμάτων, κατά των μισθών και κατά των θεσμικών διαδικασιών διαλόγου.
Σε καμιά περίπτωση δε θα γίνει αποδεκτή η επανάληψη του ίδιου σκηνικού.
Η Α.Κί.ΔΑ. κσλεί την ΠΟΕΔ άμεσα:
- Να διαμηνύσει στον Εργοδότη ότι δε θα αποδεχθεί οποιεσδήποτε μεθοδεύσεις κατά των Μελών της.
- Να ενεργοποιήσει τον διάλογο με το σύνολο του Συνδικαλιστικού Κινήματος εναντίον των προκλητικών σχεδιασμών των Εργοδοτών.
- Να προετοιμαστεί να υπερασπιστεί με κάθε τρόπο τα συμφέροντα των μελών της.
- Να αναδείξει την αντεργατική συμπεριφορά των Εργοδοτών και να καταδείξει την καταστροφή της κοινωνικής συνοχής που συντελείται λόγω της αναλγητικής αντιμετώπισης του εργατικού δυναμικού από την πλευρά τους.
- Να ενδυναμώσει έμπρακτα τη συνδικαλιστική αλληλέγγυα παρουσία της και να απαιτήσει με το σύνολο των εργαζόμενων της Κύπρου τόσο τον καθορισμό του κατώτατου μισθού όσο και πλαίσιο προστασίας της εργασίας προς όφελος των εργαζομένων.